ადამიანის ცხოვრება

 

ხვალ რომ ათეისტი გავხდე, ჩემთვის გადაუჭრელი დილემის წინაშე აღმოვჩნდები. დილით გავიღვიძებ და არ მეცოდინება, რატომ უნდა ვაკეთო რამე, თუნდაც ვისადილო. მე თუ მხოლოდ ბიოლოგიური მასის გროვა ვარ, რომელიც უჯრედებისაგან შედგება და რომლებიც თანდათანობით თვითგანახლების შესაძლებლობას კარგავენ, ისე რომ მალე მიწაში დამმარხავენ, – რა საჭიროა რამისკენ ლტოლვა და რამის კეთება, ან რაიმე ფასეულობებზე ორიენტირება? მე თუ სიკვდილმისჯილთა საკანში ვზივარ და უბრალოდ საათს შევცქერი, მაშინ რაღა დამრჩენია? რა საჭიროა ნებისმიერი პრობლემების მოგვარება? რა საჭიროა საერთოდ ყველაფერი?

ვინ იდგა "ბეთლემის ვარსკვლავის" უკან?

 

ე.წ. «შობის ნათელი დღესასწაულის» მოახლოებისას, როდესაც ათასობით ეკლესიებში ეწყობა იმ მოგვების მინიატურები, რომლებიც იდუმალმა «ბეთლემის ვარსკვლავმა» პატარა იესოსთან მიიყვანა, როგორღაც თავისთავად ჩნდება რამოდენიმე სერიოზული შეკითხვა. «რა ვარსკვლავი იყო ეს? ვინ იყო მისი სულის ჩამდგმელი? რა მიზანს ემსახურებოდა და საბოლოო ჯამში რა შედეგი გამოიწვია?»

მრავალი ქრისტიანი ჩვეულებისამებრ იტყვის, რომ ეს ვარსკვლავი ღმერთის განსაკუთრებული ნიშანი იყო და სხვაგვარად არ შეიძლება ჩაითვალოს, რადგან ის იესოზე, მომავალ მესიაზე მიუთითებდა. მაგრამ, ნამდვილად მიუთითებს ვარსკვლავის ისტორია ღვთის ხელმძღვანელობაზე? მოდი გავარკვიოთ...

რამდენი სახელი აქვს ღმერთს?

 

რამდენი სახელი აქვს ღმერთს? ეს ძალიან საინტერესო შეკითხვაა. მისი პასუხები ხშირად საკმაოდ საოცარ ფორმებს იძენენ, რომლებიც ფილოსოფიის და ლამის აშკარა სოფისტიკის სფეროში გადადის. მაგალითად, მართლმადიდებლურ «ბიბლიოლოგიურ ლექსიკონში» ის მოსაზრება, თითქოს ღმერთს ბევრი სახელი აქვს, ასეთი განმარტებით დასტურდება:

 

«ღვთის სახელები, მათ შორის წმინდა ტეტრაგრამა, არსებითად მხოლოდ სიმბოლური პროექციაა ტრანსცენდენტულისა იმანენტურში, მხოლოდ ღვთების შეხება, წყვდიადის წამიერად გამანათებელი, მზის სხივები, რომელიც თვალს გვჭრის და შეხედვის საშუალებას არ გვაძლევს. ესაა სქემატური ანაბეჭდი ღვთაებრივისა ადამიანურში».

 

იმდენადვე ლამაზად წერია, რამდენადაც დამაბნევლად და გაუგებრად. და მაინც, პოზიცია — «ღმერთს ბევრი სახელი აქვს» — მორწმუნეებს შორის ძალიან გავრცელებულია. რა გაეწყობა, ეს თუ ასეა, მაშინ ალბათ თავად ღმერთსაც უნდა გამოეთქვა მსგავსი აზრი ბიბლიაში. განა იმ ადამიანებს, ვინც მის სიტყვას კითხულობენ, არ უნდა ჰქონდეთ ამ საკითხთან დაკავშირებით მკაფიო გაგება?

"ის დამკვიდრდება მათ შორის" (გამოცხადება 21:3)

 

«აჰა, სავანე ღვთისა კაცთა შორის! და ის დამკვიდრდება მათ შორის, ისინი იქნებიან მისი ერი და თვით ღმერთი იქნება მათთან» (გამოცხადება 21:3; [სბს-სტოკჰოლმი 2001])

ნიშნავს თუ არა ეს სიტყვები იმას, რომ ღმერთი პირდაპირი გაგებით ჩამოვა ზეციდან დედამიწაზე, რათა ადამიანებს შორის დამკვიდრდეს?

თანამედროვე "ტრინიტარიზმი" — IV საუკუნის დასასრულის "კაპადოკიური" ღვთისმეტყველების პროდუქტია

  

კაპადოკიელი "წმინდა მამები"

ის, რასაც თანამედროვე ტრინიტარული ეკლესიები «ყოვლადწმინდა სამების» დოგმატს უწოდებენ, სინამდვილეში IV საუკუნის ბოლოს ეკლესიის სამი ფილოსოფოსის: ბასილი კესარიელის, გრიგოლ ნოსელისა და გრიგოლ ნაზიანზინის შემუშავებულ პროდუქტს წარმოადგენს. ეს «კაპადოკიელი მამები» არასოდეს მალავდნენ მათ შეხედულებებზე წარმართული ფილოსოფიის და, კერძოდ, ნეოპლატონიზმის ძლიერი გავლენის ფაქტს. ზუსტად ანტიკური ფილოსოფიიდან დაისესხეს მათ სამების მომავალი დოგმატისთვის ისეთი გაგებები როგორებიცაა «არსი», «ერთარსი» და «ჰიპოსტასი». და ზუსტად მათ გამოიგონეს მთავარი «ტრინიტარული» ფორმულა: «ერთარსი, მაგრამ სამპიროვანი» (μια ουσια, τρεις υποστασεις). 

რამდენი ერი არსებობს?

 

ინტერნეტში ცხარე დისკუსია მიმდინარეობს იმასთან დაკავშირებით, რუსები და უკრაინელები – ერთი ერია თუ არა. ჩემი მოკრძალებული აზრით, ერთმნიშვნელოვნად ერთია. ოღონდ დავამატებ, რომ მარტო ისინი კი არა, არამედ ჩინელებიც, ესკიმოსებიც, აფრიკელებიც, ამერიკელი ინდიელებიც, ავსტრალიელი აბორიგენებიც და ყველა, ყველა და ყველა – ერთი ერია, რომელსაც ადამიანთა ოჯახი ჰქვია. «მან ერთი ადამიანისგან წარმოშვა ყველა ერი, რომ მთელი დედამიწის ზურგზე დასახლებულიყვნენ», – ამბობს ბიბლია (საქმეები 17:26).

რას ნიშნავს იესოს სიტყვები «მახვილი იყიდოს» (ლუკა 22:36)

 

 

 

 

 

რას ნიშნავს იესოს სიტყვები «მახვილი იყიდოს»?

(ლუკა 22:36)

  

 

განმარტების ვარიანტები

რას ნიშნავს «მახვილის ყიდვა»?

ეკლესიის მასწავლებლების კომენტარები

 

  

იესოს მსახურება — სიყვარულის და მშვიდობის მსახურება იყო. ღვთის ძე ასწავლიდა, რომ მისი ჭეშმარიტი მიმდევრები მშვიდობისმყოფელები უნდა ყოფილიყვნენ, ასე რომ პირველი ქრისტიანები ერთგულად მიჰყვებოდნენ უფლის ამ მცნებას (მათე 5:9; რომაელები 12:18; ებრაელები 12:14; იაკობი 3:18). თუმცა ლუკას სახარებაში იესოს ისეთ ფრაზას ვხვდებით, რომელშიც, ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, რომ იმ ყველაფერს ეწინააღმდეგება, რასაც ის მშვიდობის შენარჩუნებაზე, თავმდაბლობაზე და მშვიდობისმყოფელობაზე ასწავლიდა. თავისი წასვლის წინ მოციქულების დარიგებისას, მესია მათ ეუბნება:

 

«ამჟამად კი, ვისაც აქვს ფუთა, წაიღოს, აგრეთვე აბგაც; ხოლო ვისაც არა აქვს, გაყიდოს სამოსი და იყიდოს მახვილი» (ლუკა 22:36)

(თუ სხვა მითითება არ არის, ყველა ბიბლიური მუხლი აღებულია ბიბლიის საპატრიარქოს გამოცემიდან) 

"რომ გიცნობდნენ შენ, ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთს" (იოანე 17:3)

 

«საუკუნო სიცოცხლე კი ის არის, რომ გიცნობდნენ შენ, ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთს, და იმას, ვინც შენ მოავლინე - იესო ქრისტეს» (იოანე 17:3)

ბევრი მორწმუნე იცნობს იესოს მიერ ნათქვამ ამ სიტყვებს. მაგრამ ბევრს თუ ესმის რომელ «ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთზე» ლაპარაკობდა ის? «სამერთიან» ღვთაებაზე, როგორც «ტრინიტარებს» სწამთ? თუ თავის თავზე, ხან მამის სახეს რომ იღებს, ხან ძის და ხანაც წმინდა სულის, როგორც ამას «მოდალისტები» განმარტავენ? მორწმუნეების უმრავლესობა კი საერთოდ არ იწუხებს თავს ჭეშმარიტ ღმერთზე მკაფიო წარმოდგენის შექმნის მცდელობებით, რითაც უფლის ამ ფრაზის მნიშვნელოვანი ნაწილის – «რომ გიცნობდნენ» იგნორირებას ახდენენ.

რის გაკეთება დაავალა იესომ ქრისტიანს, ომის დაწყების შემთხვევაში?

 

«რად მეუბნებით: უფალო, უფალო! და ჩემს ნათქვამს კი არ ასრულებთ?» (ლუკა 6:46)

«სახლში რომ მტრები შემოგივარდნენ?»

ძველი ისრაელის ომებს რა ვუყოთ?

მოსეს კანონით თუ ქრისტეს კანონით?

იესო გვასწავლის...

ღვთის სამეფო თუ ქვეყნიერების სამეფო?

«...განა ხორციელნი არა ხართ?» (1 კორინთელები 3:3)

შეპასუხებები და მათი პასუხები

დასკვნა

დღეს ზემოთგაჟღერებული საკითხი მრავალი ქრისტიანისთვის განსაკუთრებით აქტუალურია. ერთი საქმეა — საკუთარი თავის როგორც ქრისტიანის პოზიციონირება მოახდინო, როდესაც ამას ხელს არაფერი უშლის: თავს ზემოთ მშვიდობიანი ცა გაქვს და შენს ოჯახს არაფერი ემუქრება. თუმცა სულ სხვა საქმეა, როდესაც შენს გარშემო ჭურვები ცვივა და ადამიანები იხოცებიან. მით უმეტეს, როდესაც ყველა მხრიდან პატრიოტული ლოზუნგები და «საკუთარი ქვეყნის დასაცავად ერთ მუშტად შეკვრის» მოწოდებები გესმის, ქრისტიანული აზროვნების შენარჩუნება უკიდურესად რთული ამოცანა ხდება.

ასეთ დროს მნიშვნელოვან დაბნეულობას თავად «ქრისტიანები» იწვევენ. სამწუხაროდ, ეს უკვე ჩვეულ სურათად იქცა: როგორც კი სახელმწიფოებს შორის კონფრონტაციები იჩენენ თავს, ერთერთი პირველი, ვინც ხმამაღლა იწყებს «ბოროტებისთვის წინააღმდეგობის გაწევის» შესახებ განცხადებების კეთებას, საეკლესიო ლიდერები არიან. ასეთ შემთხვევაში რიგით მორწმუნეზე რაღა უნდა ვთქვათ? როდესაც ხედავს, თუ როგორ იმოსებიან მისი თანამორმუნეები სამხედრო ტანსაცმლით, ეკლესიები კი ამაყად გაჰკივიან «დიდება გმირებს!», დანარჩენი ქრისტიანები თავს მთლად თავდაჯერებით ვეღარ გრძნობენ. «და, იქნებ, ზუსტად ამას მოელის ეხლა ჩემგან უფალი?» - ებადება ზოგიერთს კითხვა.

მართლაც, რას მოელის ასეთ სიტუაციებში ქრისტიანებისგან უფალი? როდესაც საზოგადოება ომის მდგომარეობაში აღმოჩნდება, მისი თვალსაზრისით, როგორ უნდა მოიქცნენ ისინი, ვინც საკუთარ თავს ქრისტეს მოწაფეებს უწოდებენ? და ეს ძალიან სწორი შეკითხვაა! აღნიშნულ ნაშრომში შევეცდებით ამ საკითხში უფრო ზუსტად გავერკვეთ. 

რატომ არ მონაწილეობენ ქრისტიანები ომებში - ქრისტიანული არგუმენტები

 

1. იესო ქრისტეს მოციქულები ომის წინააღმდეგ

2. II - III საუკუნის ქრისტიანები უარს ამბობდნენ სამხედრო სამსახურზე

3. ქრისტიანების ომებში მონაწილეობისთვის საფუძვლის ძიება პირველად მხოლოდ IV საუკუნეში დაიწყეს

4. გაყალბებული ისტორიები "მეომარი-ქრისტიანების" შესახებ

5. შესაძლო შეპასუხებები

6. ქრისტიანული შეკითხვა მართლმადიდებლური რელიგიის აპოლოგეტებს

გამოსასყიდის ტოლფასიანობის შესახებ

 

ზოგჯერ შეიძლება მოისმინოთ: ეს როგორი მსხვერპლია, ღმერთმა თუ წინასწარ იცოდა, რომ თავის ძეს მკვდრეთით აღადგენდა? როგორ შეეძლო იესოს თავისი სიკვდილით ვინმეს გამოსყიდვა, ის თუ ფაქტობრივად არ მომკვდარა? და შეეძლო თუ არა ღმერთს კაცობრიობის გამოსასყიდად იესოს სასიკვდილოდ გაწირვა, მკვდრეთით აღდგომის გარეშე?

თაღლითობა მეცნიერების სახელით

 

ლუი პასტერი

მოდი ერთი ევოლუციონისტის წიგნიდან წავიკითხოთ მონაკვეთი (მუქი შრიფტი ჩემია):

გასული საუკუნის 40-იანი წლების დასაწყისში ლუი პასტერმა აღმოაჩინა, რომ ნებისმიერი ცოცხალი ნივთიერება და მისი ცხოველქმედობის მრავალი პროდუქტი ერთის მხრივ კრისტალებს ჰგვანან: მათ სინათლის პოლარიზების უნარი გააჩნიათ. კიდევ 30 წლის გასვლის შემდეგ პიერ კიურიმ ამ მოვლენის მიზეზები განმარტა. აღმოჩნდა, რომ ნებისმიერი ნივთიერების ატომები და მოლეკულები ყოველთვის გარკვეული სახითაა განლაგებული: ისინი გარკვეულ სტრუქტურას ქმნიან. თუმცაღა, ეს ჯერ კიდევ კიურიმდეც იცოდნენ. მაგრამ უშუალოდ მან დაადგინა, რომ ამ სტრუქტურის გარდა ატომებსა და მოლეკულებს მისი ანარეკლის შექმნაც შეუძლიათ, რომელიც იგივე ფიზიკურ-ქიმიურ თვისებებს ფლობს.

ღვთის თვალი

 

თქვენ – ათეისტი ხართ, «რეალური ცხოვრებით» ცხოვრობთ და მორწმუნეებს ბნელებად და ახირებულებად მიიჩნევთ. თუმცა მინდა გთხოვოთ რამოდენიმე წუთი დაუთმოთ იმას, რითაც მთელი დღის განმავლობაში, დილიდან საღამომდე შეუჩერებლად სარგებლობთ და შესვენებას მხოლოდ ძილის დროს აკეთებთ. ეს – თქვენი თვალებია. მათზე იშვიათად ფიქრობთ, თუმცა მოდი ეხლა დაფიქრდით.

"მე ჩემი ბიბლია მაქვს", ანუ ცოტა რამ "გაბრაზებული ქიშმიშების" შესახებ

 

«მე იმის მჯერა, რაც ჩემ ბიბლიაში წერია», - ამბობს ზოგიერთი მორწმუნე ადამიანი და განსაკუთრებულ აქცენტს სიტყვა «ჩემზე» აკეთებს. ასეთი შეპასუხების მოსმენა ხშირად იმ მომენტებშია შესაძლებელი, როდესაც მათ ისეთ ბიბლიურ მუხლს აჩვენებ, რომელიც იმისგან ოდნავ განსხვავებულად ჟღერს, როგორც ეს მუხლი მათ პირად თარგმანებშია წარმოდგენილი. მაგალითად, როდესაც შენს ბიბლიაში ისეთ მუხლს უკითხავ, რომელშიც ღვთის სახელია მოხსენიებული, შენი მოსაუბრე კი აცხადებს, რომ მის თარგმანში ამ ადგილას ღვთის სახელი კი არა, ტიტული «უფალი» წერია. 

გასაგებია, რომ პრობლემა კონკრეტულ ბიბლიის თარგმანთანაა დაკავშირებული, რომელთა რაოდენობაც ქართულ ენაზე თითქმის ერთ ათეულს აღწევს. ამჯერად მინდა გაგიზიაროთ ზოგიერთი პირადი დასკვნა, რომლებიც იმ ხალხთან საუბრების შედეგად გავაკეთე, რომლებიც ამბობენ, რომ წმინდა წერილს ენდობიან.

ომი და მშვიდობა

 "ომის ყველაზე საშინელი სისასტიკე იმაში მდგომარეობს, რომ ის მამაკაცების ჯგუფს იმის გაკეთებას აიძულებს, რასაც ისინი სათითაოდ მთელი თავისი არსებით გაუწევდნენ წინააღმდეგობას." (ელენ კი "ომი და მშვიდობა და მომავალი", 1916)

 

რა შეიძლება ომის საშინელებებზე უარესი იყოს, როდესაც ათასობით ან სულაც მილიონობით ადამიანი იშლება ჭკუიდან და უსაშინლესი ზიზღი უჩნდებათ მათ მიმართ, ვინც არასოდეს არც კი უნახავთ?

 

ომის შედეგები არასოდეს შეედრება იმ მიზნებს, რომელსაც მისი გამჩაღებლები ისახავენ.

 

ადამიანებმა უძველესი დროიდან იციან, რომ როგორც ცეცხლს ვერ ჩააქრობ ცეცხლით, ასევე შეუძლებელია ბოროტების ომით დამარცხება. მაგრამ ომები მაინც ათასწლეულებია გრძელდება და ისინი ერთმანეთს ცვლიან.

შენი სახელის გულისთვის (მარიან პოროხოვნიკი)

 

უკრაინული წარმოშობის იეჰოვას მოწმის, მარიან პოროხოვნიკის ავტობიოგრაფიული წიგნი.

იცოდნენ თუ არა აბრაამმა, ისააკმა და იაკობმა იეჰოვას სახელი? (გამოსვლა 6:3)

 

«მე გამოვეცხადე… როგორც ყოვლისშემძლე ღმერთი (ელ შადაი)»? (გამოსვლა 6:3)

რას ნიშნავს «იმ დროს დაიწყეს იეჰოვას სახელის ხსენება»? (დაბადება 4:26)

იეჰოვას სახელი აბრაამამდე მცხოვრები ადამიანების საუბრებში 

აბრაამმა, ისააკმა და იაკობმა იცოდნენ და წარმოთქვამდნენ იეჰოვას სახელს

იეჰოვას სახელი სახელწოდებებში და თეოფორმულ სახელებში

«იეჰოვა» — რას ნიშნავს ეს სახელი?

«არ გამიმჟღავნებია»: სიტყვა «იადახ»-ის მნიშვნელიბა

რას ნიშნავს «იეჰოვათი, არ გამიმჟღავნებია მათთვის ჩემი თავი»? (გამოსვლა 6:3)

 გამოსვლა 6:3 — ბიბლეისტების დასკვნები

გამოსვლის 6:3-ს კონტექსტში ვკითხულობთ

იეჰოვა შემდგომაც განაგრძობს თავისი სახელის ისრაელისთვის «გამჟღავნებას»

 შეეძლო თუ არა მოსეს იეჰოვას სახელი რომ შემდეგ «მიეწერა»?

დასკვნა

"დიდება მოაბს!"

 

(თუ სხვა მითითება არ არის, ყველა მუხლი მოყვანილია ბიბლიის საპატრიარქოს გამოცემიდან)

ბოლო დროს ძალიან ჩვეულებრივი რამ გახდა მოვლენა, როდესაც ქრისტესადმი რწმენის მქონე ადამიანები ასეთ რამეს წარმოთქვამენ: «დიდება [ჩემს ქვეყანას]!» (ქვეყნის სახელწოდება გემოვნების მიხედვით შეირჩევა). ეს ფრაზა პოპულარულ ლოზუნგად იქცა, რომელიც ხშირად განსაზღვრულ საპასუხო ფრაზას მოითხოვს. პოლიტიკაში არ ვერევი, თუმცა ინტერესს სხვა რამ იწვევს: რამდენად ნორმალურია ის, რომ ასეთ რამეს ისინი წარმოთქვამენ, ვინც თავს «ქრისტიანებს» უწოდებენ?