«ბევრი პირქუში და გაღიზიანებული მოაზროვნე არსებობს, რომლებიც მხოლოდ მაშინ ხარობენ, როდესაც იქ პოულობენ ბოროტებას, სადაც ის არ არის».
ერთი მოაზროვნე ადამიანის ეს სიტყვები საკმაოდ კარგად ერგება მათ აღწერილობას, ვინც საკუთარ თავს იეჰოვას მოწმეების მოწინააღმდეგეებს უწოდებენ. ამ ტიპის ადამიანები მართლაც წარმოუდგენელ აქტიურობას ავლენენ იმ «არგუმენტების» ძიებაში, რომლებსაც მთელ მსოფლიოში ფართოდ ცნობილი ამ ქრისტიანების დისკრედიტაციისკენ მიმართავენ. მსგავსი კრიტიკოსების ფანტაზიას ხშირად საზღვრები არ აქვს! ამის გამო ხომ არ ვხვდებით მათ მსჯელობებში უამრავ უკიდურესობებს? თუმცა, უკიდურესობებში რომ არ გადავვარდეთ, როგორც მინიმუმ, საზღვრების დანახვა გვჭირდება, თუმცა მთლიანად კრიტიკისკენ მიმართული კრიტიკოსებისთვის, როგორც ჩანს, მათი დანახვა რთულია. შედეგად სულაც არ არის გასაკვირი, რომ მსგავსი კრიტიკოსების შემოტევები, გადამოწმებისას, როგორც წესი, მხოლოდ და მხოლოდ ხმაურის, უსაზღვრო ემოციებისა და ბიბლიური მუხლებისა და გაგებების საშინლად ზედაპირული აპელირების სიმბიოზი აღმოჩნდება ხოლმე.
