იყო ქრისტიანი და არ იყო მქადაგებელი – ეს ნონსენსია. ერთი მეორეს გულისხმობს. თანაც ეს რომელიმე ლამაზი ფრაზა კი არაა, არამედ კონკრეტული ბიბლიური პრინციპია, რომელიც, კერძოდ, 1 კორინთელების 9:16-შია გადმოცემული –
«თუ სასიხარულო ცნობას ვაუწყებ, არა მაქვს კვეხნის მიზეზი, რადგან ეს აუცილებლად უნდა გავაკეთო. ვაი მე, თუ არ ვაუწყებ სასიხარულო ცნობას!» (შეადარეთ ეზეკიელი 3:18,19).
როდესაც იესო მომავალ მსოფლიო სამქადაგებლო კამპანიის შესახებ საუბრობდა (მათე 24:14), ის გულისხმობდა, რომ ამ საქმეს საკუთარ თავზე ჩვეულებრივი ადამიანები აიღებდნენ – მისი ჭეშმარიტი მიმდევრები. და ამ საქმის კეთებას ისინი მანამდე გააგრძელებდნენ, სანამ უფალი არ იტყვის: «საკმარისია». ეს კი მას ჯერ არ უთქვამს.
