გარიცხვა და მისი ბიბლიური საფუძველი

შინაარსი:

ღვთის კრების პასუხისმგებლობა სულიერი სისუფთავისადმი მოუნანიებელი 

ცოდვილების გარიცხვის ბიბლიური პრინციპი

«რადგან ქლოეს ოჯახისგან შევიტყვე…». დაბეზღება თუ სამართლიანობის სურვილი?

"მოიშორეთ ბოროტი ადამიანები" (1 კორინთელების მე-5 თავი)

რატომაა აუცილებელი

ურთიერთობის შეზღუდვა

ადრეული ეკლესია და რეფორმაცია

2 თესალონიკელების 3:14,15

2 იოანეს 10,11

ვინ იღებს გადაწყვეტილებას?

სასამართლოს საჯაროობა?

წმინდა სულის წინააღმდეგ შეცოდება?

გარიცხვა და აღდგენა

შეჯამება

ვინ უნდა ქადაგებდეს?

«ამ სასიხარულო ცნობას სამეფოს შესახებ იქადაგებენ მთელ მსოფლიოში ყველა ხალხისთვის დასამოწმებლად» (მათე 24:14)

შესავალი

ბიბლია და სასიხარულო ცნობის გაცხადების მნიშვნელოვნება  

მოციქულები – ჭეშმარიტების მქადაგებლები

მხოლოდ «რჩეულები» ქადაგებენ?

სულის ჩაქრობა

იეჰოვას მოწმეების მაგალითი

ქადაგების ორგანიზებულობა

კარდაკარ

კითხვები იეჰოვას მოწმეებს

შესავალი

  იესო «ადგილობრივი მნიშვნელობის» მასწავლებელთა კატეგორიას არ მიეკუთვნებოდა. ის არ ელოდა, თუ როდის მივიდოდა ხალხი მასთან სახლში და როდის სთხოვდა სულიერი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებას. პირიქით, წმინდა წერილი მას როგორც სიმართლის მოშურნე მქადაგებელს წარმოაჩენს. იესო ყველა შესაძლებლობას იყენებდა, რომ ექადაგა სინაგოგებში, და არა მხოლოდ ერთ ქალაქში, არამედ ქალაქებსა და დასახლებებში მთელი გალილეისა და იუდეის ტერიტორიაზე (მათე 4:23; 9:35; ლუკა 4:43, 44; იოანე 18:20). კიდევ უფრო ხშირად, წმინდა წერილების თანახმად, იესო ქადაგებდა ტბის პირას, მთის ფერდობზე, გზაში, დასახლებებში და ასევე მათ სახლებში, სადაც მას იღებდნენ. სადაც არ უნდა შეხვედროდა ადამიანებს, ის მათ კაცობრიობასთან მიმართებაში ღვთის ჩანაფიქრზე ელაპარაკებოდა (ლუკა 5:3; 6:17-49; 7:36-50; 9:11, 57-62; 10:38-42; იოანე 4:4-26, 39-42). აქტიური ძალისხმევის წყალობით, მისმა საქმიანობამ ძალიან მოკლე დროის განმავლობაში ისრაელის დიდი ნაწილი მოიცვა და ამან ჩვეულებრივ ადამიანებს ჭეშმარიტების გაგებისა და ღმერთთან დაახლოების შესაძლებლობა მისცა. თუ როგორი იყო ამგვარი თავგანწირული მსახურებისადმი მისი დამოკიდებულება, იესომ ნათლად აჩვენა, როდესაც თქვა: «მე იმიტომ დავიბადე და იმიტომ მოვედი ქვეყნიერებაზე, რომ ჭეშმარიტების შესახებ დამემოწმებინა» (იოანე 18:37. შეადარეთ მარკოზი 1:38).

შაბათი და ქრისტიანი

«რადგან ამისთვის სულიერი განსჯაა საჭირო» (1 კორინთელები 2:14)

«სულით და არა დაწერილ კანონთა კრებულით»
«შაბათობით ტაძარში მღვდლები არღვევენ შაბათს, მაგრამ უდანაშაულონი რჩებიან»
შაბათი და იესო (მათე 11:28,29)
ათ მცნებას არ ეხება?
«რჩება დასვენება შაბათს»



ამ სტატიაში ჩვენ განვიხილავთ ათი მცნების მეოთხე მცნებას – მცნებას შაბათის შესახებ. დღეს ზოგიერთ გულწრფელად მორწმუნე ადამიანს ქრისტიანისათვის აუცილებლად მიაჩნია ძველიაღთქმისეული კალენდარული შაბათის დაცვის მითითების შესრულება. ამავდროულად მრავალი არანაკლებად გულწრფელი ქრისტიანისათვის აშკარაა ის ჭეშმარიტება, რომელიც ახალ აღთქმაშია არეკლილი: 

«ამიტომ ნურავინ განგსჯით საჭმლისა თუ სასმლის, რაიმე დღესასწაულის, ახალმთვარობისა თუ შაბათთა გამო.  ყოველივე ეს მხოლოდ ლანდია იმისა, რასაც მომავალი მოიტანს, სხეული კი არის ქრისტესი.» (კოლასელები 2:16,17).

«ზოგი ერთ დღეს მეორისაგან ასხვავებს, ზოგისთვის კი ყველა დღე ერთნაირია. ყოველი კაცი თავისი გონებით იყოს სრული. ვინც დღეზე ფიქრობს, უფლისთვის ფიქრობს; ვინც ჭამს, უფლისთვის ჭამს და მადლს სწირავს ღმერთს; ხოლო ვინც არა ჭამს, უფლისთვისვე არა ჭამს, და მადლს სწირავს ღმერთს.» (რომაელები 14:5,6).

«ახლა კი, როცა იცანით ღმერთი, ან, უფრო სწორად, ღმერთმა გიცნოთ, როგორღა უბრუნდებით ქვეყნიერების უმწეო და უბადრუკ საწყისთ, რათა კვლავ მათ დაემონოთ? დღეებს და თვეებს, წელიწადის დროებსა და წლებს უკვირდებით. ვშიშობ, ვაითუ ამაოდ გავისარჯე თქვენი გულისთვის.» (გალატელები 4:9-11).

აბადონი, უფსკრული და კალიები

  ყველამ, ვინც ახლოს იცნობს იეჰოვას მოწმეებს, მშვენივრად იცის, თუ როგორი დამოკიდებულება აქვთ მათ ბიბლიის, ღმერთისა და იესო ქრისტეს მიმართ. ისინი იეჰოვა ღმერთს, და მხოლოდ და მხოლოდ მას ეთაყვანებიან. ისინი პატივს სცემენ მის წმინდა სახელს და საკუთარ თავს მის მოწმეებად მიიჩნევენ. ისინი იესო ქრისტეს პატივს სცემენ, მის მითითებებს მიჰყვებიან და მას ზუსტად იმ მესიად და მეფედ აღიარებენ, რომლის დედამიწაზე გამოგზავნაც იეჰოვა ღმერთმა დაგვპირდა. მათ სწამთ, რომ მხოლოდ იესო ქრისტეს მსხვერპლით იფარება ჩვენი ცოდვები. ბიბლია იეჰოვას მოწმეებისთვის – ესაა სულიერი ორიენტირების უმთავრესი წყარო, მათი «კონსტიტუცია», უმთავრესი კანონი.

თუმცაღა რისი მოსმენა არ უწევთ თავის მისამართით იეჰოვას მოწმეებს: "თქვენ – უღმერთოები ხართ! იეჰოვას მოწმეები თავადვე აღიარებთ ანტიქტისტესთან პირად კავშირს! თქვენი მეფე – ეშმაკია"… ამ ყველაფრის მიზეზი ისაა, თუ როგორ განვმარტავთ ზოგიერთ ბიბლიურ მუხლს, რაშიც აბსოლუტურად განვსხვავდებით ქრისტიანული სმყაროს ეკლესიების მოსაზრებებისგან. იეჰოვას მოწმეებს მიაჩნიათ, რომ გამოცხადების მე-9 თავში მოხსენიებულ "აბადონში" უშუალოდ იესო ქრისტე იგულისხმება, ხოლო "უფსკრულიდან ამოსული კალიების გუნდში" - ღვთის მსახურები. მაშინ როდესაც ეკლესიებს განსხვავებული მოსაზრება აქვთ: ყველაფერს, რაც უფსკრულთან და აბადონთანაა დაკავშირებული, ისინი რაღაც საშინლად, სატანურად და დემონურად მიიჩნევენ. შედეგად, "დემონი-აბადონის" ეს უარყოფითი სახე, სხვადასხვა ლიტერატურულ და მუსიკალურ ნაწარმოებებშიც შევიდა. ის თავისებურად აღბეჭდა ბულგაკოვმა "ოსტატსა და მარგარიტაში", მის შესახებ დაწერეს საკუთარი ლექსები ჟუკოვსკიმ და ფეტმა. მრავალ თანამედროვე მუსიკალურ ჯგუფებს უყვართ საკუთარ სიმღერებში ამ სახელის მოხსენიება. ყოველივე ზემოთ ნათქვამის შედეგად, ადამიანთა გონებაში მყარად შეიქმნა აბადონის, როგორც იმის სახე, ვინც "უფსკრულთან" და ბნელ ძალებთანაა დაკავშირებული...