გამოცხადების წიგნის დასაწყისში, ჭეშმარიტმა ღმერთმა თვითონ დაადასტურა თავისი ავტორობა: «მე ვარ ალფა და ომეგა*… ვინც არის, იყო და მოდის, ყოვლისშემძლე». მზგავს სიტყვებს ასევე წიგნის ბოლოშიც ვხვდებით: «მე ვარ ალფა და ომეგა, პირველი და უკანასკნელი, დასაწყისი და დასასრული»#. (გამოცხადება 1:8; 22:13) ალფა – ეს ბერძნული ანბანის პირველი ასოა, ომეგა კი – ბოლო; ერთი დასაწყისს წარმოადგენს, მეორე კი – ბერძნული ანბანის დასასრულს. ამიტომ ფრაზები «ალფა და ომეგა», «პირველი და უკანასკნელი», «დასაწყისი და დასასრული» წარმოადგენენ პარალელიზმებს და ერთი და იმავეს აღნიშნავენ. ჩვენთვის განსაკუთრებით საინტერესოს წარმოადგენს ფრაზა «პირველი და უკანასკნელი», ორი მიზეზის გამო:
- პირველი. იეჰოვა ღმერთი მას თავის მიმართ იყენებს როგორც გამოცხადებაში, ასევე ესაიას წიგნში, და ამიტომ ის ბიბლიაში წარმოგვიდგება როგორც ერთგვარი დამაკავშირებელი ძაფი და ღმერთის უფრო სრულად გაცნობაში გვეხმარება. – ესაია 44:6; 48:12
- მეორე. ეს ფრაზა ერთჯერადად იქნა გამოყენებული იესო ქრისტეს მიერ, როგორც თავისი ტიტულის შემადგენელი ნაწილი, გამოცხადების 1:17,18-ში: «მე ვარ პირველი და უკანასკნელი და ცოცხალი.»
სავსებით ბუნებრივად იბადება რიგი კითხვები: რა გაგებითაა იეჰოვა «პირველი და უკანასკნელი»? იმავე აზრით იყენებს თუ არა, რა აზრითაც ღმერთი, იესო ამ ფრაზას თავის თავთან მიმართებაში, და ხდის თუ არა ეს მათ ერთ პიროვნებად? რა პირობებში შეიძლება არსებობდეს ერთდროულად რამოდენიმე «პირველი და უკანასკნელი», და შეიძლება თუ არა, რომ ამ ყველაფერს მოვუძებნოთ ლოგიკური ახსნა?
