იყო თუ არა მძიმე ლუკას 23:43-ში?

წინა სტატიაში უკვე ვახსენე, თუ რით არის საინტერესო პაპირუსი P75. როგორც ძალიან ძველი (ახ.წ. 175-225 წ.), ის იმის შესახებ მოწმობს, რომ უკვე იმ ადრეულ დროში ბერძნული კოინესთვის პუნქტუაციის სისტემის შემუშავება დაიწყეს. ძირითადად იქ გვხვდება მაღალი წერტილი (stigma teleia), რომელიც თანამედროვე წერტილს შეესაბამებოდა, და წინადადების დასასრულს აღნიშნავდა. გაცილებით იშვიათად შეიძლება შევხვდეთ დაბალ წერტილს (hypostigme) - ჩვენი წერტილ-მძიმეს ანალოგს, და შუა წეტილს (stigma mese) - რომელიც თანამედროვე მძიმეს მსგავსია.

ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობის საძირკველი

 

 

  «ბევრი პირქუში და გაღიზიანებული მოაზროვნე არსებობს, რომლებიც მხოლოდ მაშინ ხარობენ, როდესაც იქ პოულობენ ბოროტებას, სადაც ის არ არის».

 

 

  ერთი მოაზროვნე ადამიანის ეს სიტყვები საკმაოდ კარგად ერგება მათ აღწერილობას, ვინც საკუთარ თავს იეჰოვას მოწმეების მოწინააღმდეგეებს უწოდებენ. ამ ტიპის ადამიანები მართლაც წარმოუდგენელ აქტიურობას ავლენენ იმ «არგუმენტების» ძიებაში, რომლებსაც მთელ მსოფლიოში ფართოდ ცნობილი ამ ქრისტიანების დისკრედიტაციისკენ მიმართავენ. მსგავსი კრიტიკოსების ფანტაზიას ხშირად საზღვრები არ აქვს! ამის გამო ხომ არ ვხვდებით მათ მსჯელობებში უამრავ უკიდურესობებს? თუმცა, უკიდურესობებში რომ არ გადავვარდეთ, როგორც მინიმუმ, საზღვრების დანახვა გვჭირდება, თუმცა მთლიანად კრიტიკისკენ მიმართული კრიტიკოსებისთვის, როგორც ჩანს, მათი დანახვა რთულია. შედეგად სულაც არ არის გასაკვირი, რომ მსგავსი კრიტიკოსების შემოტევები, გადამოწმებისას, როგორც წესი, მხოლოდ და მხოლოდ ხმაურის, უსაზღვრო ემოციებისა და ბიბლიური მუხლებისა და გაგებების საშინლად ზედაპირული აპელირების სიმბიოზი აღმოჩნდება ხოლმე. 

«სული», «სიკვდილი» და «აღდგომა» ბიბლიის კონტექსტში (იგავის განხილვით მდიდარისა და ლაზარეს შესახებ)

 

«დადებითი შედეგის მომტანი განსაცდელები»

 

(სტატია დაწერილი იქნა 2014 წელს. მას მერე რუსეთში ბევრი რამე შეიცვალა [სამწუხაროდ უარესობისკენ])

«მოწამეთა სისხლი – ეს ქრისტიანობის თესლია» (ტერტულიანე)

რამე მოულოდნელი?

უამრავი დადებითი მომენტი!

მოწმეებისთვის ქადაგების აკრძალვა - შეუძლებელი საქმეა!

დრო მოწმეებზე მუშაობს...

ძალა - სიმართლეშია!

დევნების მორიგი უაზრობა

დამატებითი ყურადღების მიპყრობა 

შესანიშნავი შეჯანჯღარება არააქტიურებისთვის

დასკვნა

   რუსეთი ქრისტიანებისადმი მოპყრობის ახალ ფაზაში შევიდა. სამწუხაროდ, თავისი რეპუტაციისთვის არასახარბიელო ფაზაში, იმიტომ რომ მორწმუნეების იმის გამო დევნა, რომ მათ ისე არ სწამთ «როგორც მიღებულია» ძალიან სუსტად გამოხატავს მდევნელების ქრისტიანული პრინციპებისადმი ერთგულებას; ეს ალბათ უფრო ნერონის დროის ცნობილი პრაქტიკისადმი ერთგულებაა.

   

სამების დოგმატი და ებრაელების მიმართ მიწერილი წერილი

       ხშირად ამტკიცებენ, რომ ებრაელთა მიმართ მიწერილი წერილის ზოგიერთი მონაკვეთი იმას ამტკიცებს, რომ იესო ქრისტე – ღმერთია, თავისი მამის თანასწორი და სამერთიანი ღვთაების მეორე პირს წარმოადგენს.

      ზოგიერთების აზრით, ებრაელთა მიმართ წერილის პირველი თავის პირველივე მუხლები (ებრაელები 1:2-3) გვიჩვენებენ ქრისტეს არსებობას საუკუნეებში, ანუ მას ისე წარმოაჩენენ, როგორც დასაბამის არმქონეს. თუმცა კარგი იქნებოდა გაგვერკვია, თუ სინამდვილეში რას ნიშნავს ეს სიტყვები. მაშ ასე, ბიბლიის საპატრიარქოს გამოცემის თანახმად, ებრაელების 1:1-3-ში ნათქვამია: «ღმერთი, რომელიც მრავალგზის და მრავალგვარად ელაპარაკებოდა მამებს წინასწარმეტყველთა პირით, ამ უკანასკნელ დღეებში გველაპარაკა ჩვენ ძის მიერ, რომელიც დაადგინა ყოვლის მემკვიდრედ და რომლის მეშვეობითაც შექმნა საუკუნენი, რომელიც არის ბრწყინვალება დიდებისა და მისი არსების აღნაბეჭდი, თავისი ძალმოსილების სიტყვით ყოვლის მტვირთველი და, ცოდვებისგან ჩვენი განწმენდის შემდეგ, ზესკნელს სიდიადის მარჯვნივ მჯდომელი».

იოანეს 1:3, 4-ის პუნქტუაცია და არიანული დავები

  

 

მიიჩნევა, რომ ქრისტიანული ბერძნული წერილების ავტოგრაფებში არანაირი სახის სასვენი ნიშნები არ ეწერა. მაგრამ ამ მოსაზრების სისწორე რომ დავადგინოთ, ავტოგრაფები არ გვაქვს. თუმცა პროფესიონალები ერთსულოვნები არიან ამ საკითხში და მათთან დავას არ დავიწყებ. საქმე თუ მართლაც ასე მდგომარეობდა, მაშინ წმინდა წერილის ტექსტის წაკითხვის რიგი ალტერნატიული ვარიანტები უნდა არსებობდეს - იქ, სადაც მისი აზრი პუნქტუაციიდან გამომდინარე იცვლება. ფართო რეზონანსს ის ადგილები იღებენ, რომლებიც დოქტრინალური მნიშვნელობის საკითხებს ეხებიან. ერთერთი ცნობილი მაგალითია - ლუკას 23:43. 

უფრო იშვიათად კომენტარი უკეთდება ვარიანტს იოანეს 1:3, 4-დან, რომელზეც ცოტა ხნის წინ ჩემმა თანამოსაუბრემ გაამახვილა ყურადღება. სასვენი ნიშნების დასმის ორი განსხვავებული ვარიანტია ნაჩვენები ქვემოთ მოცემულ მაგალითებში:

ვინ მოგვცა «სახელი... [რომლის] წყალობითაც ვიხსნით თავს»? (საქმეები 4:11,12)

 

 

 

 

ვინ მოგვცა «სახელი... [რომლის] წყალობითაც ვიხსნით თავს»? (საქმეები 4:11,12)

 

 

«სხვის მიერ არვისგანაა ხსნა და არც კაცთათვის მიცემული სხვა სახელია ცის ქვეშ, ვისი წყალობითაც ვიხსნიდით თავს» (საქმეები  4:11,12)

 

ამ ბიბლიურ მუხლს, თავისებური განმარტების დამატებით, პერიოდულად ისინი ციტირებენ, ვის მიზანსაც ზეციერი მამის პიროვნების უკანა პლანზე გადაწევა წარმოადგენს. თავად განმარტება ასე ჟღერს. განსახილველი მუხლი ღვთის ძეზე საუბრობს. ასე რომ თუ ნათქვამია, რომ «სხვის მიერ არავისგანაა ხსნა», და რომ «არც კაცთათვის მიცემული სხვა სახელია ცის ქვეშ», ესე იგი, იესოს გარდა მორწმუნეებითვის სხვა არცერთი სახელი არაა აუცილებელი, მათ შორის მამის სახელი. ამგვარად, მორწმუნის ყურადღების სივრცეში მხოლოდ ძის პიროვნება რჩება, იმ დროს, როდესაც მამა ხელოვნურად შექმნილი იგნორირების მდგომარეობაში აღმოჩნდება.

«არაფერია მზის ქვეშ ახალი»

 

 

   «რაც ყოფილა, იგივე იქნება და რაც მომხდარა, იგივე მოხდება; არაფერია მზის ქვეშ ახალი» (ეკლესიასტე 1:9)

 

 

რომის ხელისუფლების დამოკიდებულება ადრეული ქრისტიანების მიმართ

იეჰოვას მოწმეები, ხელისუფლება და პოლიტიკა

ადრეული ქრისტიანები და რომაული კულტები

იეჰოვას მოწმეები რუსეთის რელიგიურ ფონზე

იეჰოვას მოწმეები და ოჯახური ფასეულობები

იეჰოვას მოწმეები და რიტუალურობის არარსებობა 

იეჰოვას მოწმეები, დღესასწაულები და გართობა 

უარი სისხლის გამოყენებაზე

ძალიან «ახალგაზრდა» რწმენა?

 

იესო ქრისტეს სახელები და ტიტულები - ვინ არის იესო ქრისტე?

 იესო ქრისტეს სახელები და ტიტულები — ვინ არის იესო ქრისტე ???  ვინ არის ალფა და ომეგა ???

 

სახელი იესო (ბერძ. იესუს) შეესაბამება ებრაულ სახელს იეშუა (სახელი იეჰოშუას შემოკლებული ვარიანტი) რომელიც ნიშნავს «იეჰოვა — ხსნაა»

სატანის ფონოტეკა

 მუსიკა - გაცილებით უფრო დიდი აღმოჩენაა, ვიდრე სიბრძნე და ფილოსოფია. (ლუდვიგ ვან ბეთჰოვენი)

 

თანამედროვე მსოფლიოს მუსიკის გარეშე წარმოდგენა ძნელია. ის მყარად დამკვიდრდა ჩვენს ცხოვრებაში ჯერ მუსიკალური ფირფიტების, შემდეგ “ბაბინიანი” და კასეტიანი მაგნიტოფონების, შემდეგ კი ლაზერული დისკების მასიურ წარმოებასთან ერთად.

 

რაც შეეხება ბოლო წლებს, თითოეული ადამიანის შემთხვევაში, ვისაც კომპიუტერი აქვს, მუსიკის რაოდენობა უკვე იზომება არა ალბომების რაოდენობით, არამედ გიგაბაიტებით.

ტეტრაგრამატონი. მისი ჟღერადობა ივრითზე

 

სერგეი ივანოვი

ბიბლიური თეოფორმული სახელების შედარების მეთოდი

«იეხოვა» («იეჰოვა’ჰ») — ტეტრაგრამატონის ტრადიციული ებრაული ჟღერადობა 

«იეხოვა» - ხელოვნური ფორმა, რომელიც «ადონაის» ხმოვნებით იქნა შედგენილი?

რამდენი მარცვალია ტეტრაგრამატონში?

ხმოვნები ტეტრაგრამატონში

«იაჰ»-სა და სახელების დაბოლოება «-იაჰუ»-ს რაღა ვუყოთ?

«იაჰვე» — ფორმა, რომელიც ივრითის წესებს ეწინააღმდეგება

ტეტრაგრამატონის ხმოვნების დადგენის დამატებითი მეთოდები

ან ზუსტი ჟღერადობა ან არანაირი?

დასკვნა

გულგატეხილობა და გაურკვევლობა

 

«გარშემო მხოლოდ ტკივილი და უსამართლობაა. როგორ არ უნდა შეიშალო ჭკუიდან ახალი ამბების შემყურე?» – აცხადებს რუსული საიტი «Медуза».

შემდეგ ნათქვამია:

თვითონაც ყველაფერი იცით, ბმულების დადებას არ დავიწყებთ: ომების შესახებ მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში, მძიმედ ავადმყოფი ბავშვების შესახებ, "შეკერილი" სისხლის სამართლის საქმეების შესახებ, მიუსაფარი ცხოველების შესახებ, ციხეებში და პოლიციის განყოფილებებში წამების შესახებ, ახალი აღმაშფოთებელი კანონების შესახებ. იმ გრძნობებთან გამკლავება, რომლებსაც ეს ახალი ამბები იწვევენ, რთულია — როგორც თქვენთვის, ჩვენი მკითხველებისთვის, ასევე ჩვენთვის, ჟურნალისტებისთვის.

ასეთ მასალებს სულ უფრო ხშირად ვხვდები. რაც დრო გადის, მით უფრო ხშირად.

სამშობლოსა და მისი დაცვის შესახებ

 

ყოველთვის სასარგებლოა განსაზღვრებებში გარკვევა. რა არის მამული, ან სამშობლო? ერთი ვარიანტია: ქვეყანა, რომელშიც დავიბადე და გავიზარდე. კარგი, მე სსრკ-ში დავიბადე და გავიზარდე, დღეს კი მის ადგილას სხვა სახელწოდების, სხვა საზღვრების, სხვა დროშის, გერბისა და ჰიმნის, სხვა საზოგადოებრივ-პოლიტიკური წყობისა და იდეოლოგიის მქონე სახელმწიფოა. ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ მე ჩემი მამული-სამშობლო დავკარგე? უნდა გამოვიდე თუ არა იარაღით ხელში საქართველოს წინააღმდეგ ჩემი სამშობლოს დასაცავად, რომელიც მან მე წამართვა? ასეთი მოწოდებები ჯერ არ მომისმენია, თუმცა ის სრულიად ჯდება სამშობლოს, როგორც ქვეყნის დაცვის ლოგიკაში.

«შინაურები» თუ «გარეშეები»?

 

(გაყოფილი «ქრისტიანობის» პარადოქსი)
							«გარეშეებთან რა მესაქმება, მე რატომ უნდა გავასამართლო ისინი?! თქვენ შინაურების გასამართლება გმართებთ, გარეშეებს კი ღმერთი გაასამართლებს»    (1 კორინთელები 5:12,13)       დღეს არსებული ერთმანეთისგან დამოუკიდებელი ათასობით კონფესიის ფაქტიური არსებობა, რომლებიც საკუთარ თავს «ქრისტიანულს» უწოდებენ, გულწრფელად მორწმუნე ადამიანების მხრიდან სრულიად სამართლიან გაოცებას იწვევს. და მართლაც, რთულია ამ მოვლენის საღი და ღირსეული მიზეზის პოვნა, როდესაც მოციქული პავლეს ბიბლიურ მითითებას ვკითხულობთ «ყველა ერთსა და იმავეს ლაპარაკობდეთ და არ იყოს განხეთქილება თქვენ შორის, არამედ ერთნაირად აზროვნებდეთ და ერთი აზრი გქონდეთ» (1 კორინთელები 1:10).

"სექტანტი" ბიბლიით... გარშემო მხოლოდ "სექტანტები" არიან!

 

«ჩვენ დიდი შეცდომა დავუშვით ― ჩვენი წმინდა წერილი, ჩვენი ბიბლია სექტანტებს მივეცით. ქუჩაში ან ავტობუსში მყოფი ადამიანი ბიბლიით ხელში, 99% შემთხვევაში სექტანტი აღმოჩნდება. ჩვენ ეს უნდა გამოვასწოროთ  ―  უნდა დავიწყოთ წმინდა წერილის კითხვა, უნდა ვიცოდეთ საკუთარი რწმენის საფუძვლები, რათა სექტანტებთან საუბრისას მკაფიოდ და მედგრად დავიცვათ ეკლესიის პოზიცია».